Abstractie gaat niet om wat er staat afgebeeld. Schilder je een hond, een landschap of een mens, dan noemen we dit een representatie, "Ceci n'est pas une pipe", oftewel: dit is geen pijp maar een representatie van een pijp. Abstractie is dus een voorstelling die niets representeert. Abstractie maakt dan ook dat het veel meer over het schilderen zelf gaat. Het is individueel, eigen en spontaan. Je maakt geen voorstelling hebt geen voorbeeld en daardoor wordt schilderen vrij, want het kan alle kanten op gaan.

Omdat het niets hoeft voor te stellen is dat gelijk ook de valkuil waar men intrapt. Dat je geen voorbeeld hebt maakt het niet makkelijker, maar het maakt het juist moeilijker. Die vrijheid zorgt ervoor dat je alles zelf moet verzinnen en dat is lastig. Helemaal als je nog niet eerder geschilderd hebt en geen basis hebt, dan is dit bijna onmogelijk. Je kan altijd een kopie van een andere abstracte schilder maken, maar dat is in wezen hetzelfde als het schilderen naar een voorbeeld. En begin je zonder basis wel zelf dan wordt het snel een lelijke smurrie. Om dit te voorkomen leert Bas je om gerichter te werken aan jouw kijk en je leert jouw creativiteit te benutten. Het individuele is heel belangrijk en daarom gaan wij zorgen dat jij jouw manier van schilderen gaat ontdekken, zodat je langzamerhand leert te begrijpen waar jouw interesses liggen en hoe je deze op een eigen manier met verf kan verbeelden.

Zoals de Spaanse abstracte schilder, Antoni Tàpies ooit illustreerde: "Een toeschouwer wijst naar een abstract schilderij en vraagt: wat moet dit voorstellen? Het schilderij wijst terug en vraagt: Maar wat stel jij voor?" Die vraag van wat jij voorstelt, laten we daar samen achter komen.